Maniola
Locatie
Van Cortbeemdelei 153,
2100 Deurne
(vlakbij sportpaleis)
Contacteer mij
+32 486 12 67 36
Volg mij
Instagram: maniolacoaching
Facebook: maniolacoaching
Van Cortbeemdelei 153,
2100 Deurne
(vlakbij sportpaleis)
+32 486 12 67 36
Instagram: maniolacoaching
Facebook: maniolacoaching
"Een tijdje geleden werd ik begeleid door Kelly. Tengevolge van een hersentrombose had ik moeite met praten/communiceren. Hierdoor kon ik moeilijk mijn emoties uitdrukken en was het niet evident om een gesprek aan te gaan met anderen. Dit had een sterke invloed op mijn zelfbeeld. Samen met Kelly leerde ik mijn emoties uitdrukken via beeldtaal en kreeg ik meer inzicht in mezelf en welke richting ik verder uit wou. Ik besloot om mijn opleiding van fietshersteller te hervatten. Tijdens één van de lesdagen kwam Kelly langs naar het atelier waar zij foto’s van mij nam. Het ontvangen en bekijken van deze beelden gaf mij een boost van zelfvertrouwen."
(Erik V.O.)
"Toen we begonnen te praten over de shoot wist ik nog niet goed wat ik moest verwachten. Maar het klonk spannend en ook wel wat mysterieus. De week voor de shoot begon ik er echt naar uit te kijken. Het plannen van de outfit en makeup was leuk. Het dwong me om tijd voor mezelf te nemen en dingen voor mezelf te doen. De dag zelf begon alles vorm te krijgen: de makeup, de nagellak,... ik voelde me... mooi en opgelaten.
Tijdens de shoot dacht ik initieel aan "buik intrekken, rechte rug,...", mijn perfectionistisch trekjes die de perfecte foto wouden. Uiteindelijk vergat ik die dingen en was ik zand aan het gooien en samen met Kelly aan het lachen, ik voelde me kinderlijk uitgelaten. Het was een gevoel dat ik al lang niet meer gehad had. Nu ik de foto’s zie, ben ik blij met het resultaat en nog het meest van al met de naturelle, niet perfecte houdingen. En als ik eraan terugdenk, voel ik het veertje terug op mijn schouder kriebelen, het zand door mijn handen lopen en het ijs bijten in mijn nek. Mijn gevoel stond op scherp. Het was een mooie ervaring, zo eentje om te koesteren en een grote stap vooruit in loslaten en gewoon terug zijn en voelen. Die fotos krijgen een plaatsje waar ik ze elke dag kan bewonderen en stilstaan bij mezelf."
(Els)
"Na een episode doodziek en een lange periode van wegvloeiende energie, zocht ik naar een beeld van mezelf dat een tegenbeeld toont. Maar ik kreeg het moeilijk gevat. Kelly liet me zoeken voor haar lens. Open en ondersteunend. Zonder druk om hét beeld te vatten.Ik zocht én Ik mocht. Kreeg nadien de beelden en zag - heel zacht - een spoor van levenskracht."
(Herwig H.)
"Kelly maakte dit portret van mij op het einde van een weekend met Outward Bound. In maart dit jaar ging ik vanuit Obbaya mee met een groep (jong) volwassenen naar Lustin, waar we met avontuurlijke en creatieve oefeningen onze grenzen en kracht konden (her)ontdekken na kanker en verlies. Kelly ging mee als fotografe en co-begeleider, waar ze de deelnemers via fotografie dichter bij zichzelf trachtte te brengen.
Bij de start van het weekend werd iedereen gevraagd om een selfie te maken die uitdrukte hoe we ons op dat moment voelden. Op het einde van het weekend konden we stilstaan bij hoe ons gevoel verschilde tegenover het begin en hoe we dit konden vertalen in een beeld. Deze denkoefening resulteerde in dit portret van mezelf, waarbij een foto die ik zelf gemaakt had tijdens de wandeling Mindful Fotograferen op mij geprojecteerd werd. De wandeling en de schrijfopdracht erna herinnerden me eraan hoe erg ik het creatieve stuk van mezelf mis. Dit portret moet mij eraan herinneren dat dit een essentieel deel van mezelf is, waar ik echt terug meer aandacht aan moet schenken."
(Stephanie A.)
"Iemand koesteren, de emotie vastleggen in een warm portret.
Een blijvende impressie vol ontroering fixeren op papier... een koesterportret...
Samen, vol overgave en vertrouwen, met een fotografe die luistert en begrijpt."
(Carlo P.)
"Dankjewel voor de mooie foto’s. Door dit gedaan te hebben besef ik nog maar eens wat een evolutie ik ondergaan heb. Ik ben blij dat ik mezelf weer een beetje heb kunnen ontpoppen. Stapje voor stapje bloei ik meer en meer open. Ik ben trots dat ik mezelf zo kwetsbaar en sterk heb kunnen tonen. Ondanks dat mijn lichaam een transformatie heeft doorstaan na veel behandelingen, besef ik toch hoe mooi ik ben en misschien nog belangrijker ik VOEL me ook mooi!!"
(Sandra L.)
Een tijdje geleden maakte ik een koesterportret van Sofie die een dierbare had verloren. Ik vroeg haar om voorwerpen te zoeken die haar deden herinneringen aan hem waarmee ze op de foto kon. Nadien verzamelde ik alle foto’s in een herinneringsdoosje. De glimlach die ik zag bij Sofie wanneer ze het doosje opende, was hartverwarmend. (i.s.m. vzw Lost&Co)
Onlangs mocht ik een portret maken van Evi en Lou. De komst van Lou (de assistentiehond -@Hachiko- van Evi), geeft Evi meer groei in zelfstandigheid maar is zeker ook een trouwe vriend en grote steun. Hun band groeit steeds meer. Het was zo mooi om te zien hoe ze nu al op elkaar afgestemd waren en hoe Lou een glimlach toverde, telkens opnieuw wanneer hij opkeek, zowel bij Evi als bij mij. De fotosessie was een ode aan het mooie heden, ook al dragen we verdriet mee uit het verleden. (i.s.m. vzw Lost&Co)
Voor dit koesterportret fotografeerde ik mijn papa terwijl hij naar dia’s keek van reizen die we vroeger maakten. Mijn ouders waren toen nog samen. Het vastleggen van zijn emoties bracht ook mijn herinneringen naar boven en gaf ze een diepere betekenis. Niet alleen voelde ik mij meer verbonden met mijn papa en mezelf, ik kon ook zien dat hij zijn herinneringen aan het koesteren was.
(Kelly)