[et_pb_section fb_built=”1″ _builder_version=”4.4.8″ custom_margin=”0px||||false|false” custom_padding=”0px||||false|false”][et_pb_row column_structure=”1_2,1_2″ _builder_version=”4.4.8″][et_pb_column type=”1_2″ _builder_version=”4.4.8″][et_pb_text _builder_version=”4.4.8″]

Shana vertelt….

Twee jaar geleden leerde ik Shana kennen tijdens de vakantieweek voor jongeren van Kom Op Tegen Kanker. Vandaag hebben we nog steeds contact. Shana heeft meerdere verlieservaringen meegemaakt in haar leven. Hoe zij met de uitdagingen op haar pad is omgegaan, is bijzonder moedig en inspirerend. Zij deelt haar verhaal ook graag met jullie.

[/et_pb_text][et_pb_image src=”https://maniola.be/wp-content/uploads/2020/03/OB_064web.jpg” title_text=”OB_064web” _builder_version=”4.4.8″ width=”50%” module_alignment=”center”][/et_pb_image][et_pb_text quote_border_color=”#ebc0be” _builder_version=”4.4.9″ quote_text_color=”#ebc0be” hover_enabled=”0″]

Ik ben Shana, 27 jaar en woon in Sint-Niklaas. Af en toe komt mijn hond Loeka logeren, waar ik heel veel kracht uit haal.  Mijn ouders zijn gescheiden. Met mijn mama en de familie van mijn mama heb ik geen contact meer. Het is een bewuste keuze maar toch is het een verlies. Toen ik 17 was, kwam ik voor het eerst naar buiten met mijn geaardheid. Het was moeilijk om te aanvaarden dat ik anders was. Mensen die ik in vertrouwen nam, hebben hier misbruik van gemaakt. Wat er toen allemaal gebeurd is, heeft een serieuze invloed gehad op mijn zelfbeeld en hoe ik relaties en vriendschappen beleefde. Hierdoor verloor ik ook een stuk van mezelf. Ik vluchtte van de ene persoon naar de andere en klampte mij er ook erg aan vast, zonder mezelf enige ademruimte te geven. Ik voelde mij snel verstikt en soms ook onveilig. 

“Ik besef dat ik vroeger alles deed om toch maar een beetje liefde en aandacht te hebben die ik amper van mijn ouders had gekregen.” 

Op termijn wil ik wel graag een fijne relatie hebben. Ik wil beter met mijn emoties kunnen omgaan en terug vertrouwen kunnen hebben in mensen zodat ik niet meer wegloop wanneer iemand te dichtbij komt. Vandaag werk ik hier volop aan, met hulp van mijn therapeute en vrienden. Door me de afgelopen 2 jaar meer en meer open te stellen, heb ik veel meer sociale contacten gelegd en ook vrienden gemaakt.  Ik kan nu meerdere mensen in vertrouwen nemen en hoef me daarom niet te focussen op 1 persoon. Ik besef dat ik vroeger alles deed om toch maar een beetje liefde en aandacht te hebben die ik amper van mijn ouders had gekregen. 

“Het moeilijkste vond ik om mijn haar te verliezen; dat heeft mij het meest verdriet gedaan.”

Op 4 april 2018 kreeg ik de diagnose kanker; lymfklierkanker. Mijn wereld werd op z’n kop gezet. Ik verbleef toen in de psychiatrie, waar ik uiteindelijk 2 jaar ben geweest. Ik werd zowel op mentaal als fysiek vlak enorm uitgedaagd. Het moeilijkste vond ik om mijn haar te verliezen; dat heeft mij het meest verdriet gedaan.  Ik had dit ook onderschat. Mijn haren zien liggen, was een bevestiging van de ziekte. Uiteindelijk heb ik mijn haar toch afgeschoren. Onlangs, op 27/04/2020, ben ik voor het eerst terug naar de kapper geweest. Dat was ongelooflijk spannend. Maar de kapper was heel begripvol en behandelde me met respect. Twee maal dachten de dokters dat ik aan het hervallen was; gelukkig was dit vals alarm.

[/et_pb_text][/et_pb_column][et_pb_column type=”1_2″ _builder_version=”4.4.8″][et_pb_text quote_border_color=”#ebc0be” _builder_version=”4.4.9″ link_font=”||||||||” link_text_color=”#004488″ quote_text_color=”#ebc0be” hover_enabled=”0″]

Alle behandelingen zijn nu achter de rug maar je bent nooit 100% zeker dat je genezen bent. De spanning bij een medische controle blijft. In het begin voelde ik die stress continue en was ik vaak in paniek; nu gaat dat al beter. Wat mij hierin helpt, is om erover te praten en mijn gevoelens niet alleen voor mezelf te houden. Ik probeer ook zoveel mogelijk vragen te stellen aan de dokters.

“Ik realiseer mij meer wat echt belangrijk is en probeer nu zoveel mogelijk te genieten van wat ik heb.”

Tijdens deze periode was zelfzorg enorm belangrijk. Zo bleef ik bewegen en leerde ik om mijn grenzen aan te geven. Ik liet geleidelijk aan gemakkelijker hulp toe, wat voorheen zeer moeilijk voor me was. Door dit mee te maken, ging ik mij niet meer druk maken om kleine dingen. Ik realiseer mij meer wat echt belangrijk is en probeer nu zoveel mogelijk te genieten van wat ik heb. Het kan zo afgelopen zijn. Een goeie vriendin van me verloor niet lang geleden de strijd tegen kanker. We hebben nog het beste proberen maken van onze vriendschap in de tijd die we nog samen hadde

Ik heb enorm veel steun gehaald uit mijn vrienden, mijn hond Loeka, de jongerenwerking van Kom op Tegen Kanker, het lotgenotencontact, mijn hematoloog, therapeute en buddy. Niet zo lang geleden heb ik een eigen website gelanceerd waarbij ik met mijn verhaal mensen wil inspireren, motiveren en ook anderen de kans wil geven hun verhaal te delen. Hoe diep je ook zit, er zijn altijd mensen die jou kunnen helpen. Het komt goed maar vraagt tijd. Anderen helpen geeft mij veel voldoening. Ook uit fysieke uitdagingen haal ik veel kracht.

“Kanker krijgen, heeft me echt 200% omgedraaid.”

Deze intense periode heeft mij heel veel geleerd. Ik kan nu communiceren op een normale, begripvolle manier en met respect voor de ander. Een vriendschap is geven en nemen. Ook durf ik meer op mijn gevoel te vertrouwen en meerdere mensen in mijn leven toe te laten. Ik ben ervan overtuigd dat het naar buiten brengen van mijn emoties ook een positieve invloed heeft op mijn gezondheid.  Ik zal ook niet meer zomaar iemand volgen. Ik gun mezelf leuke uitstapjes en luister naar mijn lichaam. Door nieuwe dingen uit te proberen, probeer ik mijn grenzen te verleggen. Ik wil voor mezelf blijven opkomen. Vroeger was ik enorm in mezelf gekeerd en legde ik de schuld bij een ander. Ik heb stap voor stap geleerd om anders te kijken naar de dingen. Kanker krijgen, heeft me echt 200% omgedraaid. In september begin ik opnieuw te studeren, communicatiemanagement. Ik kijk er enorm naar uit. 

“Net zoals bij het touwtje springen, waar je niet alle sprongen tegelijk kan maken, 

ga ik mijn levensweg stap voor stap verder, op mijn eigen ritme.”

Vandaag probeer ik meer mijn vrolijke, spontane IK naar buiten te brengen. Zoals hier, met het touwtje springen, iets wat ik vroeger spontaan deed. Net zoals bij het touwtje springen, waar je niet alle sprongen tegelijk kan maken, zet ik mijn levensweg stap voor stap verder, op mijn eigen ritme. Daar is helemaal niets mis mee. En op mijn pad vraag ik af en toe hulp, ook dat heb ik kunnen aanvaarden. 

“Wees lief voor jezelf, kies voor jezelf maar vooral leef voor jezelf.”

De boodschap die ik aan andere lotgenoten wil meegeven is: GENIET, GENIET EN NOG EENS GENIETEN!!!! Het leven kan zo gedaan zijn, dat heb ik beseft. Ook al lijkt het leven na een ingrijpende gebeurtenis even stil te staan, weet dat je er niet alleen voor staat, ook al lijkt het zo. Je bent hier niet de enige in. Probeer hulp te aanvaarden, ook al is dit moeilijk. Wees lief voor jezelf, kies voor jezelf maar vooral leef voor jezelf en niet voor iemand anders.

Wie graag een kijkje neemt naar de website van Shana: https://www.loekiegirladventures.be

[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]